„Dla jaśnie prezesów jeszcze więcej sukcesów, a dla nas w dziejów mroku – śmiechu w nowym roku.”
Satyryczny trzynastozgłoskowiec napisany przeze mnie 4 lata temu nie stracił zbyt wiele na aktualności, a w tym roku udało się nadać mu zupełnie nowy wymiar: dwoje profesjonalnych lektorów, 7 użytych świetnych kawałków muzycznych i ponad 60 efektów dźwiękowych składa się na 68 minut zabawnego audio.
Czytaj dalej „Poemacik satyryczny w wersji audio z najlepszymi życzeniami.”
ARIA (Accessible Rich Internet Applications) to system atrybutów, które można dodawać do kodu strony, żeby ułatwić użytkownikom czytników ekranu korzystanie z niej.
Dzięki ARIA można określać role nietypowych elementów interfejsu, powodować, żeby istotne informacje były odczytywane automatycznie przez czytnik i itp.
Nieprawidłowo użyta, może jednak spowodować więcej problemów niż korzyści.
Po uruchomieniu w przeglądarce starych, mówiących szachów, zatęskniłem do programu czytającego ekran, który kiedyś towarzyszył mi na co dzień. Podstawowy problem, że SCR pracował przy pomocy zewnętrznego syntezatora sprzętowego… Czy uda się go zastąpić? Eksperyment się powiódł, ale zrobiła się z tego programistyczna podróż w czasie do ostatniej dekady ubiegłego wieku, przez takie zagadnienia jak Assembler, Turbo Pascal, przerwanie zegarowe, programy rezydentne, port szeregowy i równoległy… Sympatycznie było podróżować i to opisać – szczegóły poniżej, a szybki start dla niecierpliwych umieszczam na końcu wpisu.
Czytaj dalej „SCR – czytnik ekranu dla DOS z 1995 roku, dziś w przeglądarce www”
Słyszy się od wielu lat, że jakieś programy u jakichś nadawców telewizyjnych są zaopatrzone w audiodeskrypcję, ale brak informacji, kiedy i gdzie konkretnie jaki program z tą audiodeskrypcją będzie emitowany.
Tak było do 23 lipca 2018, kiedy to „KRRiT uruchomiła aplikację z informacjami o audycjach z udogodnieniami” o czym się przypadkiem dowiedziałem właśnie dzisiaj. Spędziłem jakiś kwadrans na stronie tej aplikacji, ale konieczność żmudnego przeklikiwania się przez listę emisji po kilka kanałów i różne inne niedogodności przekonały mnie, że na pewno dałoby się to zrobić lepiej.
W kolejnym wpisie z cyklu SZOK (tym razem skrót od Sprytna Zagrywka O Kasiorę), zapraszam do lektury interesującego dokumentu znalezionego w sieci, ostatecznie obalającego rozpowszechniany przez niektórych mit, że firma Altix i fundacja „Szansa dla Niewidomych”, to dwa niezależne podmioty.
Książnica Podlaska w Białymstoku zorganizowała przetarg, identyczne treściowo oferty (różniące się ceną) złożył Altix i fundacja Szansa, jako niezależni wykonawcy.
Niezgodna z prawem zmowa przetargowa i złożenie nieprawdziwego oświadczenia o nieprzynależności do grupy kapitałowej (jak twierdzi zamawiający), a może istnieje dużo prostsze wyjaśnienie?
Ciekawych pytań w poniższym wpisie pojawia się więcej – zapraszam do poczytania.
Pośród rozlicznych dokonań osób z grupy SZOK (skrót od Szanowni Zasłużeni Odznaczeni Krzyżami), nie sposób pominąć ich działalności na niwie promocji zatrudnienia niepełnosprawnych, czemu niniejszym postanowiłem poświęcić poniższy wpis.
To pewnie czysty przypadek, że chwilę po umieszczeniu na Facebooku linka do wpisu o braku postępów w temacie Virtualnej Warszawy, który przesłałem również do dwóch grup, do jakich jestem zapisany, portal przysłał wygenerowaną automatycznie wiadomość, że mój wpis został uznany za spam. Po kliknięciu linka „To nie jest spam”, równie błyskawicznie portal zmienił zdanie i się ze mną zgodził. Sprawa była rozwiązana, ale już następnego dnia otrzymałem enigmatyczną informację, że wykryto podejrzaną aktywność na moim koncie i dla potwierdzenia tożsamości, Facebook wymaga przesłania zdjęcia twarzy, które zostanie usunięte z serwerów po sprawdzeniu. Fotkę przesłałem wczoraj, pojawił się komunikat, że portal skontaktuje się ze mną po jej weryfikacji, a ze względów bezpieczeństwa nastąpi teraz wylogowanie. Stan ten trwa już ponad 24 godziny i kto wie – może już tak zostanie. Próba zalogowania się, generuje takie samo powiadomienie o konieczności wylogowania.
Czytaj dalej „Aktualizacja 2: Moja krótka kariera na Fejsie”
Ciekawy reportaż z 2015 roku, pokazujący pierwszą wersję apki, która miała pomagać niewidomym, entuzjastycznie przepychanej kolanem przez urzędników, mimo oczywistego faktu, że nie działa.
Śpieszę uspokoić optymistów – kolejna wersja, testowana końcem stycznia 2018 w siedzibie PZN, a wcześniej od sierpnia przez Altix, nie działa tak samo koncertowo, chociaż osoby znające wcześniejszą wersję z 2015 twierdzą, że ta współczesna, jest popsuta zupełnie inaczej.
No i teraz nie wiem, czy bardziej tu pasuje parafraza słów którejś pań polityk „Brawo wy”, czy innej „sorry, taki mamy klimat”.
A reportaż warto obejrzeć zadając sobie pytanie: ile oni wydali, żebyśmy nadal w miejscu stali, albo żeby posłuchać nerwowych tłumaczeń Pana dyrektora Tomka (skojarzenie z agentem Tomkiem żartobliwie przypadkowe), który gdyby nie był tak nerwowy, to może by się nadał na product managera w jakiejś korporacji, zamiast się męczyć w budżetówce…
Program „Uwaga” TVN, 20 lipca 2015 / 19:50
Ostatni rok, a nawet tylko półrocze, przyniosło kilka rewelacji związanych z niewidomymi: tablice tyflograficzne w Metrze, czyli bubel za milion zł; krok w projekcie Virtualna Warszawa, niestety krok w tył pod postacią kolejnej koncertowo niedziałającej aplikacji dla niewidomych na urządzenia mobilne (i szumne zapowiedzi wyposażenia nieszczęśników w tysiąc telefonów do używania tego dzieła, topniejące w końcu do liczby niecałych 500, na które załapali się chyba niekoniecznie najbardziej potrzebujący); jeszcze parę innych inicjatyw bardziej dysfunkcyjnych niż ich niepełnosprawni beneficjenci, a wreszcie – pierwszy na świecie aparat fotograficzny dla niewidomych Blindtouch…
Czytaj dalej „Wyświetlacz wypukłej grafiki Blindtouch – pierwsze wrażenia”