„Dla jaśnie prezesów jeszcze więcej sukcesów, a dla nas w dziejów mroku – śmiechu w nowym roku.”
Satyryczny trzynastozgłoskowiec napisany przeze mnie 4 lata temu nie stracił zbyt wiele na aktualności, a w tym roku udało się nadać mu zupełnie nowy wymiar: dwoje profesjonalnych lektorów, 7 użytych świetnych kawałków muzycznych i ponad 60 efektów dźwiękowych składa się na 68 minut zabawnego audio.
Czytaj dalej „Poemacik satyryczny w wersji audio z najlepszymi życzeniami.”
ARIA (Accessible Rich Internet Applications) to system atrybutów, które można dodawać do kodu strony, żeby ułatwić użytkownikom czytników ekranu korzystanie z niej.
Dzięki ARIA można określać role nietypowych elementów interfejsu, powodować, żeby istotne informacje były odczytywane automatycznie przez czytnik i itp.
Nieprawidłowo użyta, może jednak spowodować więcej problemów niż korzyści.
Zanim zaproszę wraz z autorem poniższego krótkiego reportażu na ulice przedwojennej Warszawy, wypadałoby złożyć świąteczne życzenia…
A zatem: niech rozpoczęte święta i nadchodzące lata będą lepsze niż dla bohaterów poniższego tekstu…
Włos się na głowie jeży, gdy czyta się współczesne nam relacje z manifestacji i kontrmanifestacji, bo jedni w drugich zgniłymi jajami, trzeci w czwartych haniebnym transparentem, piąci w szóstych z telebimów i megafonów, a siódmi w ósmych środkowym palcem, albo nawet całą pięścią, czasem uzbrojoną w kastet…
Myśl przychodzi do głowy, że dawniej na pewno naród miał więcej kultury i w słodkich czasach międzywojnia nie dochodziło do takich ekscesów.
A okazuje się, że – parafrazując powiedzonko dyr. Jakowienki – nie tylko w Petersburgu gorzej bywało…
Czytaj dalej „Niewidomy w ogniu śmiertelnych niebezpieczeństw. 1928 rok.”
Pozostając w tematyce matrymonialnej, jeszcze jedna ciekawa notatka.
Czytaj dalej „Mariaż doskonały: głuchoniema i ociemniały. 1883 rok.”
Przedzierając się przez cyfrowe wykopaliska, często napotkać można krótkie, jednozdaniowe notatki, nie warte uwagi. Czasem jednak i wśród nich zdarza się szokujący wyjątek.
„Medycyna zna różne przypadki” jak mawiał doktor Niegłowicz ze Skiroławek – poniżej dobry przykład prawdziwości tego twierdzenia.
Czytaj dalej „Niewidoma żona… Która lepsza niż ona? 1898 rok.”
Ładnie napisana historia, podobno do tego autentyczna, ze sławnym kompozytorem w roli głównej i z akcentem tyflologicznym.
Z krótkiej notatki prasowej nie wynika jak potoczyła się sprawa, kto był oskarżony, no i właściwie o co? Ale sam fakt warto odnotować, a może ciąg dalszy poznamy w jakimś następnym znalezisku.
Czytaj dalej „Z wilkiem przewodnikiem pod autobus i do sądu. 1935 rok.”
Wyglądało na to, że będzie ludzkim panem, a jednak szybko okazał się wilkiem w owczej skórze.
Nie zadłużał instytutu jak Błagowieszczenskij, nie nachodził wychowanic w sypialniach jak Zieniec, lecz to właśnie za jego rządów miało miejsce zdarzenie bardziej dramatyczne niż wszystkie opisywane wcześniej.
Poniższy wycinek, krótszy niż poprzednie (16 tys. znaków), kończy zaplanowaną przeze mnie serię cytatów z książki „Rys historyczny…”, ale przypuszczam, że jakieś przyszłe znaleziska pozwolą kontynuować cykl wpisów o dyrektorach z bożej łaski…
Mogłoby się wydawać, że po dyrektorze Zieńcu gorzej już w Instytucie Głuchoniemych i Ociemniałych nie będzie. I faktycznie, pod niektórymi względami było lepiej…
Prócz osobliwej kariery kolejnego dyrektora z bożej łaski, poniższy wycinek (60 tys. znaków) wspomina wiele postaci i zawiera mnóstwo pobocznych wątków, do wycięcia których nie mogłem się zmusić.
Dotychczas zabór rosyjski kojarzył mi się głównie z podstawowymi informacjami z lekcji historii, od niedawna także z notką „dozwolieno cenzuroju” umieszczaną w niektórych powieściach z przed I wojny, przytaczany fragment pokazuje nowe wymiary tej sprawy m.in. rusyfikację w praktyce ze zwieńczeniem w postaci strajku wychowańców ociemniałych w 1905 roku…