Przemówienie Kennetha Jernigana cytowane w poprzednim wpisie, zawierało ciekawą wzmiankę o japońskim niewidomym księciu, który ocalił niewidomych od plagi żebractwa, ustanawiając innowacyjny wzór ich życia. O ile do publikacji Uniwersytetu w Cambridge z 1956 roku, przytaczanej jako źródło tej informacji, nie udało mi się dotrzeć, to w zasobach sieciowych znalazłem monumentalną, kilkudziesięciotomową monografię o społeczeństwie japońskim, wydaną w roku 1891. W jej dziewiętnastym tomie, znajduje się krótki rozdział poświęcony niewidomym. Wzmiankowany książę nazywał się inaczej, ale reszta się zgadza, a maszynowe tłumaczenie tekstu po poprawkach też całkiem zdatne do czytania.