Jak wieść gminna niesie, dawniej złodziejski honor nie pozwalał okradać niewidomych i dopiero w naszych czasach się to zmieniło, ale poniższa notatka prasowa obala ten mit.
A inna osobliwość tego tekstu i starej prasy w ogóle, to publikowanie otwartym tekstem pełnych personaliów i miejsc zamieszkania zarówno napastnika jak i jego ofiary.
Czytaj dalej „Złodziejski honor 1: Która godzina. 1934 rok.”
Tekst krótki, ale ma w sobie coś, że fajnie się go czyta i czasem warto do niego wrócić.
Zastanawiałem się, na ile jest to wpływ opisywanego klimatu międzywojennej Warszawy i zamieszkujących ją ludzi, albo tytułowego bramina, a w jakim stopniu – talent autora, którym okazał się być, zapomniany przez nam współczesnych, Stanisław Szpotański.
Krótki reportaż z ulic międzywojennej Warszawy w kryzysie – coś w nim jest, bo działa na wyobraźnię…